W dzisiejszym temacie poznamy aspekty mowy werbalnej, niewerbalnej oraz skojarzone z nimi problemy. Dział podzielony na cały tydzień tak więc śledźcie na bieżąco.

Komunikacja werbalna to podstawowa forma komunikacji międzyludzkiej. To od niej, w głównej mierze, zależą nasze dobre relacje z członkami rodziny, współpracownikami i innymi osobami z naszego otoczenia. Komunikacja werbalna to po prostu język mówiony, który, jeśli jest nieuzupełniony tzw. komunikacją niewerbalną, czyli tzw. mową ciała, może stać się źródłem nieporozumień. Przeczytaj, na czym polega komunikacja werbalna.

Komunikacja werbalna jest częścią komunikacji interpersonalnej, na którą składa się jeszcze jeden ważny czynnik – komunikacja niewerbalna, a więc tak zwana mowa ciała, kontakt wzrokowy, mimika i gesty.

Okazuje się, że komunikacja werbalna nie stanowi większości naszych komunikatów, bo aż 65% z nich ma charakter niewerbalny. Wniosek z tego jest taki, że komunikacja werbalna, czyli po prostu język mówiony (ale mieści się tu także słuchanie, czytanie, pisanie – wszelka komunikacja oparta na słowie), jest dość uboga i niepełna i bywa zupełnie niewystarczająca w codziennym życiu.

Np. zdanie, przekazujące pozornie prostą informację; „Trzeba zatankować samochód”, w zależności od tego, w jaki sposób zostanie wypowiedziane i jaką mową ciała uzupełnione, będzie miało kompletnie inne znaczenie.

Na czym polega komunikacja werbalna?

Aby komunikacja werbalna mogła w ogóle mieć miejsce, muszą istnieć:

• nadawca komunikatu, czyli mówiący;
• odbiorca, adresat komunikatu, czyli słuchający – słuchanie, w kontekście komunikacji werbalnej, jest równie ważne, jak mówienie. Umiejętność aktywnego słuchania (w przeciwieństwie do słuchania biernego) sprawia, że przekazywana informacja ma szansę zostać przetworzona;
• język, czyli kod, którym posługują się mówiący i słuchający, zrozumiały dla ich obojga.

Koniec części I