21.12.21 Temat: Siła formy w sztuce abstrakcyjnej – cz. I.

Witam wszystkich uczniów.

W podręcznikach temat zaczyna się na od str. 132 – 134

Z początkiem XX wieku, zaczęto definiować abstrakcyjne myślenie o sztuce. Kierunek ten bardzo szybko zyskał na popularności w środowisku artystycznym, a jego popularność nieprzerwanie trwa do dzisiaj. Współczesny rynek sztuki podpowiada nam, że malarstwo nieprzedstawiające jest aktualnie jednym z bardziej cenionych i pożądanych stylistyk. Grono artystów sięga po ten sposób wypowiedzi, bazując na spontanicznej, często geometrycznej formie konstruowania kompozycji. Duża grupa kolekcjonerów sztuki i domów aukcyjnych posiada natomiast w swoich zbiorach właśnie tę opisywaną – minimalistyczną i wrażeniową sztukę abstrakcji. Dlaczego często nie rozumiemy przedstawień abstrakcjonistów i co zrobić, aby ich sztuka była dla nas bardziej czytelna.

Początki sztuki abstrakcyjnej

Powszechnie uznaje się, że abstrakcjonizm powstał w 1910 roku dzięki nowoczesnemu i stosunkowo eksperymentalnemu podejściu do malarstwa Wassilego Kandinskiego. Stworzył on tak zwany abstrakcjonizm niegeometryczny, bazujący na niemalże całkowitym wyeliminowaniu elementów, mających bezpośrednie odniesienie do form i kształtów realistycznych, odnoszących się do natury. Za pierwszy obraz abstrakcyjny uważa się dzieło Wassily’ego Kandinsky’ego, „Akwarelę abstrakcyjną”. Ten nurt istniał w plastyce od zawsze, a w zasadzie był to pierwszy przejaw w sztuce. Abstrakcjonistyczną formę plastyczną możemy oglądać na paleolitycznych amuletach, czy w prehistorycznych jaskiniach, takich jak Lascaux i Altamirze. Następnie abstrakcjonizm widoczny był we wszystkich kulturach świata, na przykład w formie ornamentów.

Najważniejsi przedstawiciele abstrakcjonizmu

Roger Bissière, Theo van Doesburg, Lucio Fontana, Sam Francis, Nahum Gabo, Vilmos Huszár, Wassily Kandinsky, Paul Klee, Yves Klein, František Kupka, El Lissitzky, Kazimierz Malewicz.

Abstrakcyjny, czyli jaki?

Abstrakcyjny znaczy oderwany, ogólny. W sztuce oznacza „niepodobny do żadnego tworu natury”, dzieło abstrakcjonizmu cechuje się tym, że jest „nieprzedstawiające”, a jego forma ma zależeć tylko od osobowości artysty. Sztuka ta bazuje przede wszystkim na odrzucających figuratywność środkach malarskich, które same w sobie budują kompozycję i konstrukcję obrazu, odchodząc od reprezentacji rzeczywistości i naśladowania natury. Pojęcie „sztuka abstrakcyjna’’ nie było lubiane przez samego Kandynskiego i innych twórców, gdyż niewiele wyjaśnia lub co najmniej wprowadza zamęt. Paryscy abstrakcjoniści próbowali stworzyć nowe określenie – nazywali swoją sztukę art nonfiguratif, co było równoznaczne z określeniem niemieckich malarzy i rzeźbiarzy – gegenstandslose Kunst, czyli sztuka bezprzedmiotowa (cząstki non– i –los w tych wyrażeniach negują występowanie przedmiotu). Słowo „abstrakcyjny” próbowano zastąpić pojęciem „absolutny”. Według Kandynskiego najlepszym określeniem byłoby pojęcie „sztuka realna”, gdyż taka sztuka stawia obok świata zewnętrznego nowy świat sztuki – świat natury duchowej.

Jak analizować abstrakcję?

Częścią naszego problemu z docenianiem sztuki abstrakcyjnej jest to, że oczekujemy natychmiastowego zrozumienia i nie poświęcamy czasu na to, aby ją zaabsorbować i „wchłonąć”. Trzeba cierpliwości, aby dotrzeć do interpretacji, sensu i emocji, związanych z dziełem sztuki abstrakcyjnej. Ruch Slow Art, który jest popularny na całym świecie, zwrócił uwagę na to, że odwiedzający muzea i galerie często zwiedzają ekspozycje bardzo szybko, poświęcając mniej niż dwadzieścia sekund na poszczególne dzieła sztuki, tym samym tracąc wiele z tego, co ma do zaoferowania.

A teraz 10 minut na you tube,

Proszę posłuchać:

https://pl.active-artists.com/2955394-what-is-abstract-art-and-why-should-i-care-artists-network

Dziękuję i pozdrawiam